பாரதப்போர் முடிவில் கிருஷ்ணர் தேரில் அமர்ந்தபடி,""அர்ஜூனா! போர் தான் முடிந்து விட்டதே! இனியும் ஏன் நின்று கொண்டிருக்கிறாய்.
தேரை விட்டு இறங்கு!'' என்றார்.
(When the Mahabharata war ended, Lord Krishna asked Arjuna that since the war has already ended why was he still waiting to get down from the chariot.)
""மைத்துனா! நீ என்னை போரில் வெற்றி பெறச் செய்தாய். மகிழ்ச்சி! ஆனால், வெற்றி பெற்றவனை, தேரோட்டி தான் கையைப் பிடித்து இறக்கி விட வேண்டும் என்ற சம்பிரதாயம் உண்டே! அதை மறந்து விட்டாயே! அப்படி செய்வது எனக்கும் பெருமை அல்லவா! நீயோ என்னைக் கீழே இறங்கு என்று ஆணையிடுகிறாய்.
இது என்ன நியாயம்? ''
(For this Arjuna mentioned, he knew that Lord Krishna had helped him throughout the war however it is only prestigious for the passenger to be assisted down by the charioteer while alighting from the chariot. Arjuna exclaimed to the everlasting soul, “Don’t you know this basic rule that dignifies the warrior ?”)
அர்ஜுனனின் வார்த்தைகளை கிருஷ்ணர், காதில் வாங்கிக் கொண்டதாகவே தெரியவில்லை
."தேரை விட்டு இறங்கு!'' என்றார் கண்டிப்புடன்.
வருத்தத்துடன் அர்ஜுனன் கீழிறங்கினான்.
(Lord Krishna paid no attention to Arjuna’s lamenting, he proceeded to instruct Arjuna to get down from the chariot on his own.)
அப்போது அவர்,"" தேரின் பக்கத்தில் நிற்காதே! சற்று தள்ளி நில்!'' என்றார் அதட்டலுடன்!
அர்ஜூனனால் கிருஷ்ணரின் அதட்டலைப் பொறுத்துக் கொள்ளவே முடியவில்லை. வெற்றி பெற்ற மகிழ்ச்சி கூட மனதை விட்டு அகன்றுவிட்டது.
ஒன்றும் புரியாதவனாய் தள்ளி நின்றான்.
(As though adding fire to Arjuna’s despair, Lord Krishna shouted at Arjuna to move away from the chariot quickly. Arjuna did as instructed.)
வாடிய முகத்துடன் நின்ற அவனைக் கண்டு புன்னகைத்த கிருஷ்ணர், தேரிலிருந்து குதித்து ஓடிச்சென்று, அர்ஜுனனை இறுகக் கட்டியணைத்துக் கொண்டார்.
(Since Arjuna was a stumbling block who was not able to comprehend the actions of the Lord that he was with, Lord Krishna hugged Arjuna to safety.)
அந்த கணமே தேர் தீப்பற்றி எரிந்தது.
(That instant, the chariot that they both had travelled in during the war started to explode into flames.)
""பார்த்தாயா? தேர் எரிகிறது! அதனால் தான் உன்னை இறங்கச் சொன்னேன்!,'' என்றார் புன்முறுவலுடன்.
"தேர் ஏன் எரிந்தது?' அர்ஜுனன் ஏதும் புரியாமல் கேட்டான்.
(Seeing this Lord Krishna told Arjuna, look the chariot has caught fire this is the reason why I have instructed you to get down from the chariot quickly.)
""அர்ஜூனா! போர் புரியும்போது கவுரவர்கள் உன் மீது பல அஸ்திரங்களை ஏவினர்.
அவற்றின் சக்தி அளவிட முடியாதது. தேரில் நானும், தேர்க்கொடியில் அனுமனும் இவ்வளவுநேரம் அதை தடுத்துக் கொண்டிருந்தோம்.
அதனால், அவை வலிமையற்றுக் கிடந்தன.
தேரை விட்டு நான் குதித்ததும், தேர்க்கொடியில் இருந்துஅனுமனும் புறப்பட்டு விட்டான்.
அஸ்திரங்களின் சக்தி தலைதூக்கியது.
தேர் பற்றி எரியத் தொடங்கிவிட்டது.
(Lord Krishna then explained to Arjuna that during the war he was attacked by formidable opponents who possessed the power of nuclear capabilities. Lord Hanuman who was present on the flag on his chariot and Lord Krishna in person had been shielding Arjuna from the powerful effects of these attacks. Once the war ended and when Arjuna became the victor, Lord Hanuman and Lord Krishna had to leave Arjuna’s chariot as their duties were over. This is when the radioactive effects of the attacks became active and they destroyed Arjuna’s chariot.)
உண்மை இப்படி இருக்க, நீயோ போரில் வெற்றி பெற்ற உன்னைக் கவுரவிக்கவில்லை என்று வருத்தப்படுகிறாய்.
வெற்றி பெற்றதும் "நான்' என்னும் ஆணவம் உனக்கு வந்து விட்டது.
ஆணவம் அழிவுக்கு வழிவகுக்கும் என்பதை மறந்து விடாதே,'' என்று அறிவுரை கூறினார்.
(Not knowing this truth Arjuna lamented that Lord Krishna had not shown him respect while not even cherishing the help of both deities, Lord Krishna told Arjuna that his ego had put him in the driver’s seat making him oblivious to the fact that he needs to be grateful instead ?)
தேர் பற்றி எரிந்ததுபோல, அர்ஜுனனிடம் இருந்த ஆணவமும் பற்றி எரிந்து சாம்பலானது.
(Just like the way the chariot caught fire Arjuna’s ego was reduced to ashes…. He started to realize the higher power that had saved him from imminent death, ridicule and turmoil…)
Comments